1 Li bon Diè rbenixha l' Noyé et ses fis. I lzî derit: «Frudjîz et s' poirtez des fruts, rimplixhoz l' tere.
2 Totes les biesses del daegn et tos les oujheas do cir åront sogne di vos, i vos rcrindront. Tot çou ki bodje dissu l' daegn et tos les pexhons del mer sont rmetous dvins vos mwins.
3 Tot çou ki bodje et tot çou ki vike vos sievrè d' amagnî, come c' esteut ddja avou les yebes ki mawrixhèt: dji vs dene tot çoula.
4 Mins vos n' magnroz pont d' tchår avou s' veye, avou s' sonk.
5 Tant k' a vosse sonk, vosse prôpe veye, li ci kel sipådrè mel divrè rpayî, djin ou biesse: dji dmandrè des contes a tertos pol veye da s' fré.
6 Li ci ki frè cori l' sonk d' ene djin, ene djin frè cori s' sonk, ca l' bon Diè a fwait les djins a si imådje.
7 Tant k' a vos, frudjîz et s' poirtez des fruts, peuplez tote li daegn et l' rimpli.»
8 Li bon Diè derit co a Noyé et a ses fis:
9 «Dji m' va fé ene aloyance avou vos et avou tos vos efants
10 et avou tot çou ki vike avou vos: oujheas, bisteu, såvadjès biesses, tot çou k' a moussî foû do batea avou vos ou ki vike sol daegn avou vos.
11 Vochal l' aloyance ki dji fwai avou vos: dji n' evoyrè pus måy des grossès aiwes po distrure tos les vicants et tote li tere.
12 Et voci l' sene», dit-st i l' bon Diè, «di l' aloyance ki dj' fwai etur mi, vozôtes, et tot çou ki vike avou vozôtes, po totes les coûsses a vni.
13 Dj' a metou mi airdiè dvins les nûlêyes por lu divni l' sene di l' aloyance inte mi eyet l' tere.
14 Cwand c' est k' dji frè vni des nûlêyes dissu l' tere, et k' on vierè mi airdiè dins les nûlêyes,
15 dji m' sovénrè d' mi aloyance inte mi, vos, et tot çou ki vike avou vos: i gn årè pus måy des grossès aiwes po distrure tos les vicants.
16 L' airdiè serè dins les nûlêyes et djel riwaitrè po m' sovni ki l' bon Diè et tos les vicants k' i gn a sol daegn sont-st aloyîs po tofer.»
17 Li bon Diè l' ridjha co ene feye: «C' est l' sene di l' aloyance ki dji fwai inte mi et tos les vicants ki sont sol daegn».
18 Sem, Xham et Djafet, vola les troes valets da Noyé, ki moussît foû do batea avou lu. Xham, c' est l' pere di Canaan.
19 C' est zels les troes valets da Noyé, c' est a pårti d' zels ki tote li tere fout rpeuplêye.
20 Noyé fout l' prumî a tcherwer l' tere et a planter l' vegne.
21 On djoû k' il end aveut boevou l' vén, vola k' il est sô et ki s' coûtche tot nou dzo s' toetea.
22 Xham, li pere di Canaan, voet ki s' pa est miernou; i vore foû do toetea po raconter l' paskeye a ses deus frés.
23 Mins Sem et Djafet, zels, i purdèt on mantea et, sins l' riwaitî, i rcovrèt leu pa k' esteut co todi stindou fén miernou. Mins tot ça sins l' vey, ca i rwaitèt di l' ôte costé.
24 On côp dissôlé, Noyé aprind çou ki s' pus djonne a fwait.
25 «Ki Canaan soeye måssegneye» dit-st i. «K' ele divénxhe li dierinne des meskenes da ses frés !»
26 Et adon: «Ki l' Signeur soeye beni, li bon Diè da Sem», dit-st i, «et ki Canaan soeye si meskene!
27 Ki l' bon Diè laixhe tote li plaece a Djafet, k' i dmeure dizo les toeteas da Sem et ki Canaan soeye leu meskene!»
28 Après les grossès aiwes, Noyé vica co troes cints céncwante ans. Si vicåreye dura nouv cint céncwante ans. Adon i dhota.