1 Djåcob a dmoré e payis la ki s' pa aveut abagué, li payis d' Canaan.
2 Et asteure, voci l' istwere del famile da Djåcob. Li Djôzef aveut dijh set ans et i fjheut paxhe les bedots avou ses frés. Li Djôzef esteut co tot gamén, et il aléve avou les fis da Bila et les fis da Zilpa, les femes da s' pa. Et l' Djôzef racontéve a s' pa les boignes messaedjes da ses frés.
3 Izrayel inméve mî l' Djôzef ki tos ses ôtes frés ca, ci la, il aveut vnou å monde k' Izrayel esteut ddja d' ådje. Il î aveut fwait fé on mousmint come po on prince.
4 Ça fwait k' ses frés voeyént bén k' leu pa el veyeut pus voltî k' zels tertos. Do côp, i l' ont veyou evî. Pus moyén do li djåzer amishtåvmint.
5 Mins vola ki l' Djôzef fwait on sondje -et après k' i l' a yeu conté a ses frés, ces chal l' on co veyou pus evî!
6 «Schoûtez bén tertos», a-t i dit l' Djôzef. «Dji m' vos va conter l' sondje ki dj' a fwait.
7 Nos esténs tertos a loyî des djåbes å fén mitan des tchamps. Et tot d' on côp, vola m' djåbe ki s' leve et ki dmeure astampêye. Adon, vos djåbes ont vnou tot åtoû et s' adjeni pa dvant leye!»
8 Ses frés lyi respondèt: «Ça fwait ki t' nos vôreus bén miner come on rwè, dandjureu, et-z esse nosse mwaisse?» Et do côp, i l' ont co veyou pus evî, po ses sondjes et po çou k' i racontéve.
9 Djôzef a co-st avu èn ôte sondje, k' il a raconté a ses frés eto: «È bén,» dit-st i, «dj' a co-st avu èn ôte sondje: i gn aveut l' solea, li beaté et onzès stoeles ki s' adjnolént dvant mi!»
10 Adon, il a stî raconter ça a s' pa, come il aveut fwait avou ses frés; mins s' pa l' a disputé: «Cwè çki c' est d' ça po on sondje, ki vos avoz yeu! Vola-t i nén k' i fåreut k' on s' våye asglignî dvant vos, mi, vosse mame et vos frés!»
11 Ses frés avént må leu vinte, et s' pa ritna tot ça e s' tiesse.
12 Ses frés end alît a Sichem po fé paxhe li hiede da leu pa.
13 Ci chal arinna l' Djôzef: «Est çki vos frés n' sont nén ezès waides di Sichem?» dit-st i. «Alez è adlé zels, s' vs plait bén.» «Dji m' î va, pa», a-t i respondou Djôzef.
14 «Alez vey on pô cmint çk' i vont vos frés», a-t i dit l' pa, «et cmint çk' ele vont les biesses. Adon, vos rvénroz po m' diner des noveles.» Il estént-st el valêye di Hébron a ç' moumint la, et c' est did la ki l' Djôzef end ala viè Sichem.
15 Vola k' èn ome avize li Djôzef ki berôle avå l' campagne. «Après cwè çki vos cachîz?» lyi dmande-t i.
16 «Dji cache après mes frés», respond-t i l' Djôzef. «N' sårîz nén eyu çk' i fjhèt paxhe li bisteu?»
17 L' ome respond: «O bén, i sont-st evoye, va: djels a oyou k' i djhént: Djans è a Dotân.»
Ça fwait ki l' Djôzef shût ses frés, k' i rtrove a Dotân.
18 Ces chal li veyèt ariver did lon et, divant k' il arive, i s' metèt d' acoird pol touwer.
19 «Wai, vola l' ome ås sondjes, tén!» end alént i.
20 «C' est l' moumint! Ardans! Macans l' et l' hiner dins onk di ces beurs la! Nos dirans k' c' est ene såvadje biesse ki l' a touwé et ki l' a mindjî...On vierè bén a cwè çki ses sondjes vont tourner, tén!»
21 Oyant çoula, li Rouben såye do schaper l' Djôzef: «Neni, ni l' alez nén touwer, sav'!» dit-st i.
22 Po waitî del schaper, por lu poleur eraler amon s' pa, i lzî dit: «Ni fjhoz nén cori l' sonk! Hinez l' dins ç' beur la, e dezert. Mins nel macsôdez nén!»
23 Et cwand l' Djôzef arive dilé ses frés, ces chal råyèt s' mousmint djus, li bea mousmint d' prince k' il aveut sor lu.
24 Adon, i l' apougnèt et l' taper dins on beur. Li beur esteut vude, sins aiwe.
25 Adon, i s' ashièt po magnî. A on moumint, come i levèt leus ouys, vola k' il aporçuvèt ene caravane d' Ismayelites k' arive di Galåd; leus chamos sont tcherdjîs di gôme, di colifon eyet di lodanom; et il epoirtèt tot çoula e l' Edjipe.
26 Li Djuda arinne ses frés: «Kéne avance, do touwer nosse fré et do muchî s' sonk? Vindans l' putoit ås Ismayelites. Nos n' l' alans tot l minme nén axhorer: c' est nosse fré, c' est l' minme sonk ki nozôtes.»
27 Ses frés ont stî d' acoird.
28 Mins des martchands madianites ki passént avår la avént ddja saetchî l' Djôzef foû do beur et l' vinde po vént sikes d' årdjint a les Ismayelites. Ces chal l' ont epoirté avou zels e l' Edjipe.
29 Ça fwait k' cwand Rouben rivént å beur, li Djôzef n' î est pus. Sol côp, vo l' la ki heye ses mousmints. 30 I recourt adlé ses frés. «Li ptit est evoye!» criye-t i. «Et mi, wice va dj' aler?»
31 Il ont apicî l' mousmint då Djôzef et il ont sgoslé on bok po trimper l' cote divins l' sonk.
32 Il ont fwait poirter l' cote di prince a leu pa: «Nos avans trové çouchal» lyi a-t on dit. «Ni sereut ç' nén l' cote da vosse fi?»
33 Li pa a rmetou tot d' shûte li cote da s' fi: «C' est l' cote da m' fi!» a-t i hoûlé. «Ene såvadje biesse l' årè touwé! Mi fi a stî axhoré!»
34 Adon, li Djåcob a schiré ses mousmints, il a atelé on saetch a ses rins et prinde li doû da s' fi des djoûs et des djoûs å lon.
35 Tot ses valets et totes ses båsheles vinént pol riconzoler, mins lu, i n' lyi plaijheut nén di s' leyî rapåjhter: «Dji poitrè co l' doû», end aléve-t i, «cwand c' est k' dji dischindrè po rtrover m' fi, dins l' måjhon des moirts.» Et dismetant ki l' pa ploréve po s' fi,
36 les Madianites el vindént e l' Edjipe, a Potifår mwaisse sôdår da Farawon et captinne di si årmêye.